Leonard Stanisław Królak, urodzony 14 stycznia 1908 roku w Pułtusku, to postać o wyjątkowych osiągnięciach militarnych. Był porucznikiem piechoty Wojska Polskiego oraz kapitanem w Polskich Siłach Zbrojnych. Jego życie było pełne odważnych decyzji i świadomej walki o wolność.
W 1939 roku Królak brał aktywny udział w obronie ojczyzny podczas II wojny światowej. Jego heroizm i determinacja zaowocowały znaczącą rolą w bitwie o Monte Cassino, gdzie wykazał się niezwykłą odwagą i poświęceniem.
Za swoje zasługi wojenne został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, co świadczy o jego niezwykłych osiągnięciach w służbie królowi i ojczyźnie.
Życiorys
Leonard Królak przyszedł na świat w Pułtusku, w rodzinie Aleksandra, urodzonego w 1885 roku, oraz Stefanii z domu Szmyt. W jego rodzinie było jeszcze czworo rodzeństwa: Jan, Zygmunt (1924–1984), Irena (1913–1985) oraz Marta (1919–1989). Warto zauważyć, że Leonard miał również siostrę, która odeszła zaraz po zakończeniu II wojny światowej.
Na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, Ignacego Mościckiego, które zostało opublikowane w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 1932 roku, Królak został mianowany podporucznikiem w korpusie oficerów piechoty. Uzyskał stopień z datą 15 sierpnia 1932 roku, zajmując przy tym 36. lokatę w swojej kategorii. W wyniku kolejnego zarządzenia Ministerstwa Spraw Wojskowych, został wcielony do 14 pułku piechoty stacjonującego we Włocławku. Na dzień 1 lipca 1933 roku, jako podporucznik w 14 pułku piechoty, nadal znajdował się na 36. lokacie w starszeństwie oraz na 522. miejscu wśród wszystkich podporuczników korpusu piechoty.
W 1934 roku Królak został wyznaczony do składu Sądu Honorowego 14 pułku piechoty. W czasie służby w włocławskim pułku pełnił szereg odpowiedzialnych ról, w tym młodszego oficera w 2 kompanii strzeleckiej (stan na 4 września 1934 roku) oraz młodszego oficera w 5 kompanii strzeleckiej (we wrześniu 1933 roku oraz na dzień 17 września 1934 roku).
W październiku 1934 roku, w trakcie reprezentacji 14 pułku piechoty, Królak miał zaszczyt wręczyć odznakę pułkową Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Ignacemu Mościckiemu, na Zamku Królewskim w Warszawie. Jego kariera wojskowa zyskała na znaczeniu, gdy w dniu 1 marca 1935 roku, na mocy zarządzenia Prezydenta, awansował do stopnia porucznika. Publikacja tego wydarzenia miała miejsce 4 marca 1935 roku, a Królak otrzymał 64. lokatę w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1935 roku.
Na dzień 5 czerwca 1935 roku, jako porucznik w 14 pułku piechoty, nadal zajmował 64. lokatę w swoim starszeństwie, co plasowało go na 2499. miejscu wśród poruczników piechoty. Jego dotychczasowe osiągnięcia doprowadziły go do dowodzenia 8 kompanią strzelców w III batalionie 14 pułku piechoty, co miało miejsce 21 września 1936 roku.
Służba w Korpusie Ochrony Pogranicza
Na podstawie rozkazu 2250/tj. II-3 Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, wydanego 9 listopada 1937 roku, porucznik Leonard Królak został przeniesiony z 14 pułku piechoty i przydzielony do batalionu KOP „Nowe Święciany”, który podlegał pułkowi KOP „Wilno”. W dniu 30 listopada 1937 roku, w wyniku rozkazu dziennego Nr 115, otrzymał stanowisko młodszego oficera, bycia dowódcą plutonu w 2 kompanii granicznej „Kozaczyzna”. W trakcie swojego wojska, od 22 do 26 stycznia 1938 roku, odbył kurs narciarski w Zakopanem, a w lutym uczestniczył w rajdzie narciarskim, który przebiegał szlakiem legionów w Bezdanach.
Zaprawdę w międzyczasie, 10 czerwca 1938 roku, reprezentując batalion, wziął udział w zawodach strzeleckich, które miały miejsce w Nowych Trokach. Z dniem 1 sierpnia 1938 roku, Leonard Królak został przesunięty na pozycję dowódcy plutonu w kompanii odwodowej tegoż batalionu, który miał swoją siedzibę w Ignalinie. Zmiany te zostały potwierdzone w rozkazie dziennym batalionu Nr 69, wydanym 7 września 1938 roku.
Na początku września 1938 roku, jego talent i umiejętności zostały zauważone, ponieważ został wyznaczony na referenta wychowania fizycznego batalionu oraz na stanowisko prezesa sekcji lekkoatletycznej Wojskowego Klubu Sportowego Batalionu KOP „Nowe Święciany”. Dodatkowo, pełnił rolę sekretarza w zarządzie klubu, wnosząc nowe pomysły i energię w działalność sportową.
W okresie od 21 października 1938 roku do 7 lutego 1939 roku, porucznik Królak był przydzielony do Oddziału Wydzielonego KOP „Lwów”, który stacjonował na południowej granicy Polski. Na dzień 23 marca 1939 roku, wciąż pełnił funkcję dowódcy plutonu w kompanii odwodowej batalionu KOP „Nowe Święciany”, osiągając w tym czasie szanowane 55. miejsce wśród poruczników piechoty względem starszeństwa.
W dniu 8 maja 1939 roku, Leonard Królak trafił do szpitala wojskowego w Wilnie ze względu na problemy zdrowotne. Jako członek kompanii honorowej, uczestniczył w ceremonii powitania dowódcy estońskiej Straży Granicznej, która miała miejsce 4 czerwca 1939 roku w Turmont. Był przewidywany do przydziału na kurs dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, w związku z czym od dnia 5 czerwca 1939 roku brał udział w przeszkoleniu w kompanii ckm w Nowych Święcianach.
Kampania wrześniowa i służba w PSZ
4 września 1939 roku, Leonard Królak pełnił obowiązki dowódcy 3 kompanii w I batalionie 155 pułku piechoty rezerwowego, który był częścią 45 Dywizji Piechoty Rezerwowej. I batalion 155 pułku piechoty mobilizowany był przez 16 pułk piechoty z Tarnowa. Niestety, 45 DP Rez. nigdy nie zdołała sformować jednolitej jednostki, co sprawiło, że poszczególne oddziały i pododdziały działały w rozproszeniu.
W czasie walk, w nocy z 10 na 11 września, 155 pułk piechoty, dowodzony przez ppłk. Stanisława Kwapniewskiego, przeszedł przez San w rejonie Jawornika Ruskiego. W tym momencie większość pododdziałów pułku straciła łączność wzajemną i uległa rozproszeniu. Jedynie I batalion zdołał przejść Jawornik Ruski i kontynuować marsz w kierunku Birczy.
Porucznik Królak, przyprowadzając do miejsca zbiórki pułku pod Cisową coraz mniejszą i osłabioną kompanię, w końcu uniknął niewoli, decydując się na przejście na Zachód. 1 września 1940 roku zajmował stanowisko dowódcy plutonu przeciwlotniczego w 14 batalionie kadrowym strzelców 5 Brygady Kadrowej Strzelców z siedzibą w Szkocji.
Pod koniec 1941 roku Królak został przeniesiony do Armii Polskiej w ZSRR. Na dzień 21 sierpnia 1942 roku pełnił funkcję IV zastępcy szefa sztabu 16 pułku piechoty w 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty. Do rangi kapitana awansowano go z dniem 3 maja 1943 roku.
21 marca 1944 roku objął dowodzenie 3 kompanią 17 Lwowskiego batalionu strzelców, będącego częścią 6 Lwowskiej Brygady Piechoty, która wchodziła w skład 5 Kresowej Dywizji Piechoty. W trakcie natarcia na wzgórze San Angelo, które było częścią bitwy o Monte Cassino, kapitan Królak dowodził właśnie tą kompanią. 17 maja 1944 roku, podczas walk, został trzykrotnie ranny w rękę oraz doznał poważnych ran, w tym brzucha i płuc, od pocisku moździerzowego.
Pomimo ciężkich obrażeń, Królak zdołał wrócić do zdrowia. Został następnie przydzielony do 16 Lwowskiego batalionu strzelców. Na dzień 26 marca 1945 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy 12 Wołyńskiego batalionu strzelców w 4 Wołyńskiej Brygadzie Piechoty, również w strukturze 5 Kresowej Dywizji Piechoty.
1 lipca 1945 roku, Naczelny Wódź Polskich Sił Zbrojnych, gen. dyw. Tadeusz Bór-Komorowski, zatwierdził awans kapitana Królaka do stopnia majora służby stałej piechoty z datą 1 stycznia 1946 roku. W październiku tego samego roku powrócił z Włoch do Anglii, a w maju 1947 roku wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Na podstawie zarządzenia z dniem 19 grudnia 1947 roku, kapitan Królak został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari kl. 5 (nr 12095), co zostało ogłoszone w londyńskim Dzienniku Personalnym PSZ numer 2 z 25 lutego 1948 roku. 10 lipca 1948 roku, na pokładzie statku „Empire Trooper”, przybył do Buenos Aires, stolicy Argentyny. Z portu Southampton, na pokład tego statku, Leonard Królak przybył jako samotny katolik posiadający polskie obywatelstwo. Dalsze losy Leonarda Królaka są obecnie nieznane.
Awanse
Leonard Królak zdobył szereg awansów w czasie swojej kariery wojskowej, które odzwierciedlają jego postępy oraz zaangażowanie.
- podporucznik – 15 sierpnia 1932,
- porucznik – 1 stycznia 1935,
- kapitan – 3 maja 1943,
- major – 1 stycznia 1946.
Ordery i odznaczenia
Leonard Królak został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoje zasługi. Oto przegląd najważniejszych wyróżnień, które otrzymał:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 12095, przyznany 19 grudnia 1947,
- Krzyż Walecznych,
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 18570,
- Odznaka za Rany i Kontuzje, którą otrzymał pięciokrotnie,
- Państwowa Odznaka Sportowa,
- Odznaka Grenadierska.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zbigniew Szacherski | Jerzy Schmidt (pilot) | Aleksander Pawlicki | Konstanty Haller | Janusz Prawdzic-Szlaski | Marian Bełcikowski | Stefan Jaworski (generał) | Jerzy FigurskiOceń: Leonard Królak