UWAGA! Dołącz do nowej grupy Pułtusk - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Konstanty Haller

Wojsko i służby mundurowe

Konstanty Haller, który przyszedł na świat 2 czerwca 1874 roku w Pułtusku, był znaczącą postacią w historii Polski. Jego życie zakończyło się 9 listopada 1959 roku w Warszawie, gdzie pozostawił po sobie ślad w dziejach Wojska Polskiego.

Warto podkreślić, że Haller pełnił funkcję pułkownika saperów, co świadczy o jego zaawansowanej wiedzy oraz umiejętnościach w dziedzinie inżynieryjnej. Jako inżynier odniósł sukcesy w strukturze Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej, przyczyniając się do rozwoju jednostek saperskich.

Życiorys

Konstanty Haller przyszedł na świat 2 czerwca 1874 roku w Pułtusku, jako potomstwo Włodzimierza i Marii z Puksztów. W 1891 roku z sukcesem ukończył Korpus Kadetów umiejscowiony w Pskowie, a dwa lata później złożył egzamin w Konstantynowskiej Szkole Wojskowej, mieszczącej się w Petersburgu. Nieco później, bo do 1899 roku, pełnił rolę oficera w 2 Brygadzie Artylerii Grenadierów. Doskonała edukacja techniczna pozwoliła mu w 1902 roku zakończyć studia w Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii w Petersburgu. Następnie do jego obowiązków należała funkcja kierownika robót budowlanych oraz fortyfikacyjnych w Dagestańskim Dystansie Inżynieryjnym, w którym pracował aż do 1910 roku.

W tym samym roku, w 1902, Konstanty związał się z Heleną Jałozo, zawierając z nią małżeństwo. Lata 1911–1918 to czas jego intensywnej pracy na różnych wysokich stanowiskach związanych z budownictwem w Fortecy Grodzieńskiej, gdzie m.in. nadzorował budowę Twierdzy Karsie, realizowanej w latach 1911–1915. W lipcu 1918 roku trafił pod władzę wojskową kozaków dońskich, gdzie objął stanowisko szefa bazy materiałowej. W roku następnym został mianowany na szefa oddziału budowlanego Zarządu Wojskowych Inżynierów Wojska Dońskiego w Armii gen. Antona Denikina. Jego kariera rozwijała się dalej, ponieważ przyjął funkcję inżyniera w Korpusie Dońskim oraz szefa Wojskowo-Inżynieryjnego Zarządu Wojska Dońskiego.

Pod koniec 1920 roku, Konstanty Haller, jako część Armii Ochotniczej gen. Wrangla, ewakuował się do Konstantynopola. Z pomocą konsulatu polskiego, powrócił do Polski. 1 stycznia 1921 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim, obejmując m.in. stanowiska związane z organizacją w Departamencie Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych, a także zastępując szefa Departamentu V Inżynierii i Saperów. W 1923 roku, jako oficer nadetatowy w 1 batalionie saperów Legionów, stanął na czoła Oficerskiej Szkoły Inżynierii, którą z powodzeniem organizował i kierował do 1927 roku.

W latach 1922-1927 Haller pełnił rolę redaktora naczelnego pierwszego technicznego miesięcznika wojskowego „Saper i Inżynier Wojskowy”, a od 1927 roku zasiadał w komitecie redakcyjnym „Przeglądu Wojskowo-Technicznego”. Z dniem 1 marca 1927 roku, na skutek jego aktywności, udzielono mu dwumiesięcznego urlopu przy zachowaniu uposażenia, a ostatecznie 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku, jako oficer stanu spoczynku, pozostawał w rejestrze Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i miał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Wówczas był „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”.

Po zakończeniu służby wojskowej Haller podjął pracę jako prezes oraz kierownik techniczny w spółdzielni mieszkaniowej Domy Spółdzielcze. W latach dwudziestych zasiadał w zarządzie Wojskowego Klubu Samochodowego i Motocyklowego. W marcu 1936 roku generał brygady Mieczysław Dąbkowski powołał go na stanowisko inspektora technicznego w Inspektoracie Saperów Sztabu Głównego. Konstanty Haller zmarł 9 listopada 1959 roku w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Powązkach, w kwaterze 301.

Awanse

Oto kluczowe awanse w karierze Konstanty’ego Hallera, które ilustrują jego postępy w wojskowej hierarchii:

  • podporucznik – 1893,
  • sztabskapitan – 1901,
  • kapitan – 1902,
  • podpułkownik – 1914,
  • pułkownik – luty 1915 – w Wojsku Polskim ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919.

Ordery i odznaczenia

Konstanty Haller był osobą, która otrzymała liczne odznaczenia i nagrody za swoje wybitne osiągnięcia oraz zasługi. W swojej karierze zdobył wiele prestiżowych wyróżnień zarówno w Polsce, jak i za granicą.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany dwukrotnie (2 maja 1923 oraz w 1955 roku),
  • Złoty Krzyż Zasługi – wyróżnienie przyznane w Polsce,
  • Order Świętej Anny II i III klasy – odznaczenie rosyjskie,
  • Order Świętego Stanisława II i III klasy – również rosyjski,
  • Order Świętego Włodzimierza III i IV klasy – kolejne rosyjskie odznaczenie,
  • Kawaler Orderu Gwiazdy Czarnej – honor w ramach francuskiego systemu odznaczeń,
  • Kawaler Orderu Palm Akademickich – francuskie wyróżnienie,
  • Komandor Orderu Św. Sawy – odznaczenie jugosłowiańskie.

Opinie

W 1926 roku w jednej z opinii na temat Konstanty’ego Hallera napisano, że jego charakter jest prawy, co czyni go osobą dbającą o swojego podwładnych. Opisano go jako osobę upartą i wzorowego fortyfikatora, który wykazuje się znakomitymi zdolnościami taktycznymi. Dodatkowo, podkreślono jego szybkość w działaniu oraz umiejętność orientacji w nowych sytuacjach, a także łagodność w stosunku do uczestników szkoleń.

Natomiast w 1938 roku generał Dąbkowski zaznaczył, że Haller posiada istotne doświadczenie związane z budownictwem fortyfikacji stałych, które nabył podczas swojej służby w armii rosyjskiej. Duchowny ocenił go jako niezastąpionego w kontekście opracowywania instrukcji technicznych oraz rozwiązywania skomplikowanych problemów techniczno-fortyfikacyjnych.

Oceń: Konstanty Haller

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:11