Teofil Antoni Jaxa Kwiatkowski, urodzony 21 lutego 1809 roku w Pułtusku, to postać, która wywarła istotny wpływ na polską sztukę malarską, reprezentując epokę romantyzmu.
W swoim dorobku artystycznym Kwiatkowski ukazał głębokie emocje oraz złożoność ludzkich uczuć, które były charakterystyczne dla tego twórczego okresu.
Jego życie zakończyło się 14 sierpnia 1891 roku w Avallon, gdzie pozostawił po sobie bogaty zbiór dzieł sztuki.
Twórczość
W latach 1825–1830 Teofil Kwiatkowski poszerzał swoją wiedzę artystyczną, ucząc się pod okiem Antoniego Brodowskiego oraz Antoniego Blanka w Warszawie. Jako młody artysta brał czynny udział w powstaniu listopadowym, gdzie walczył jako podporucznik w 4. pułku piechoty liniowej. Po klęsce powstania znalazł się na emigracji w Francji, gdzie zamieszkał w zakładzie dla polskich uchodźców wojennych w Awinionie, od 1832 roku.
Francja stała się jego nową ojczyzną, której losy towarzyszyły mu do końca życia. Początkowo mieszkał w Awinionie, a następnie osiedlił się w Paryżu, gdzie kontynuował naukę malarstwa pod kierunkiem Léona Cognieta. Kwiatkowski czerpał inspirację z prac utalentowanych mistrzów, takich jak Ary Scheffer, Ingres, Couture oraz Delacroix, których styl i technika miały znaczący wpływ na jego rozwój artystyczny.
W artystycznym kręgu Kwiatkowskiego szczególne miejsce zajmowali wielcy twórcy epoki, w tym Adam Mickiewicz oraz Fryderyk Chopin. Artysta żywił do Chopina wielką sympatię, tworząc niesamowite ilustracje do jego muzyki. W jego dorobku artystycznym dominują różnorodne portrety realizowane w technice pasteli oraz akwareli, a także miniatury, które oddają jego talent i wrażliwość.
Teofil Kwiatkowski był także utalentowanym pejzażystą, malującym wspaniałe widoki podczas licznych podróży po malowniczych regionach Francji, takich jak Normandia, Prowansja czy Burgundia. Jego dzieła są również znane z przedstawiania scen alegorycznych oraz rodzajowych, które ukazują jego niezwykłą wrażliwość kolorystyczną oraz zdolność do uchwycenia piękna otaczającego świata.
Główne dzieła
Teofil Kwiatkowski stworzył wiele ważnych dzieł, które są kluczowe w polskim malarstwie. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych prac:
- Rozbitkowie (1846),
- Polonez Chopina – Bal w Hotel Lambert w Paryżu (1849–1860, wiele wersji; akwarela i gwasz na papierze, Muzeum Narodowe, Poznań),
- Ostatnie chwile Fryderyka Chopina (1850),
- Chopin przy fortepianie (ok. 1847),
- Zabawa chłopów polskich (1861),
- Pejzaż Doliny Cousin koło Avallon (po 1871; Muzeum Narodowe, Warszawa),
- Portrety: Portret Lenartowicza (Kraków, Muzeum Narodowe), Portret A. Czartoryskiego kopia obrazu Delaroche’a (Poznań), „Portret Chopina” (Kraków, Muzeum Czartoryskich) oraz w dawnych zbiorach rapperswylskich 4 portrety Chopina i 60 portretów emigrantów polskich we Francji.
Przypisy
- a b Jerzy.J. Malinowski, Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa: Wyd. DiG, 2003 r.
- Robert Bielecki, Zarys rozproszenia Wielkiej Emigracji we Francji 1831-1837. Materiały z archiwów francuskich, Warszawa-Łódz 1986 r.
- Witz 1970 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Włodzimierz Wolski | Ewa Bogucka-Pudlis | Abraham Ber Birnbaum | Elżbieta Miłanczówna | Krzysztof Rau | Ludwik Kucharzewski | Zbigniew Stawecki | Krzysztof Klenczon | Wanda Podgórska | Marcin PrzybyłekOceń: Teofil Kwiatkowski