Abraham Ber Birnbaum, urodzony w 1865 roku w Pułtusku, był postacią o dużym znaczeniu w świecie muzyki religijnej. Zmarł w 1923 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo jako kantor, pedagog oraz teoretyk śpiewu synagogalnego.
W swojej karierze Birnbaum łączył nauczycielstwo z praktyką muzyczną, co sprawiło, że jego osiągnięcia były niezwykle wpływowe na rozwój śpiewu w synagogach. Jego prace w tej dziedzinie pozostają inspiracją dla wielu współczesnych artystów i nauczycieli.
Życiorys
Abraham Ber Birnbaum, utalentowany muzyk, już od najmłodszych lat zajmował się śpiewem oraz grą na skrzypcach. Po przeprowadzce do Łodzi z rodziną, rozpoczął naukę pod okiem C. H. Janowskiego, rozwijając swoje umiejętności w zakresie harmonii, kontrapunktu oraz instrumentacji. Dalsza kariera Birnbauma rozpoczęła się, gdy został kantorem-szochetem, początkowo w Héthárs na Węgrzech, a następnie w Prostejowie na Morawach. W 1891 roku powrócił ostatecznie do Polski, osiedlając się w Przasnyszu, gdzie pełnił rolę kantora-szocheta.
W roku 1893, Birnbaum przybył do Częstochowy, zaproszony przez Henryka Markusfelda, filantropa i przemysłowca, który piastował funkcję prezesa gminy wyznaniowej. W tym czasie objął posadę kantora Nowej Synagogi. W kolejnych latach jego muzyczne kształcenie obejmowało takie dziedziny jak kontrapunkt, harmonia i instrumentacja, co zaowocowało niesamowitym wpływem na lokalną kulturę. Abraham był także inicjatorem polsko-żydowskiego Stowarzyszenia Artystycznego „Lira”, a jego zaangażowanie w życie muzyczne zaowocowało wydaniem „Miesięcznika dla Kantorów”. Dodatkowo, napisał podręcznik zatytułowany Ogólna teoria śpiewu (1902), a także monumentalne dzieło Sztuka kantorstwa.
W 1906 roku, Abraham Ber Birnbaum zainaugurował pierwszą świecką szkołę kantorów w Częstochowie, której program kształcenia obejmował zarówno podstawy ogólnego wykształcenia muzycznego, jak i specjalistycznego śpiewu liturgicznego. W 1907 roku zorganizował w Warszawie pierwszy zjazd kantorów, na którym powołano także pierwszy związek kantorów. W ramach tej szkoły uczyli się młodzi kantorzy, w tym Maks Motł Goldfarb (1881-1946), Icchak Szerman oraz Pinchas Szerman ze Staszowa.
Od 1909 roku Birnbaum koncentrował się na pracy nad Sztuką kantorstwa, która ostatecznie ujrzała światło dzienne w 1912 roku, zyskując ogromne zainteresowanie. Angażował się w życie społeczności żydowskiej, pisząc eseje w takich pismach jak „Ha-Cefira” oraz „Haolam”. Jako zwolennik Haskali, podejmował tematy dotyczące chasydyzmu oraz działalności znaczącej postaci, cadyka Mendla z Kocka. Tworzył także kameralne utwory na skrzypce i fortepian oraz popularne melodie.
W 1913 roku, w wyniku konfliktów z ortodoksami i członkami rady gminy, Birnbaum podjął decyzję o przeprowadzce do Łodzi, gdzie zrezygnował z pracy kantora i działalności pedagogicznej. Skupił się natomiast na publicystyce oraz komponowaniu. Warto dodać, że jego dwie córki zyskały uznanie jako wybitne śpiewaczki, a trzecia – Helena Gruszecka – odniosła sukces jako aktorka, występując w „Reducie” Osterwy, a później u S. Jaracza. Ponadto, jego starszy syn, porucznik Mieczysław Birnbaum, był znany jako pierwszy tłumacz Babla i Zoszczenki, a podczas swojej kariery pełnił ważne funkcje w ministerstwie wojskowym, niestety zginął w Katyniu. Młodszy syn, Stanisław, odznaczył się jako podoficer IV dywizji gen. Żeligowskiego oraz technik-włókniarz, będąc także członkiem Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Elżbieta Miłanczówna | Krzysztof Rau | Ludwik Kucharzewski | Zbigniew Stawecki | Krzysztof Klenczon | Wanda Podgórska | Marcin Przybyłek | Teofil Kwiatkowski | Włodzimierz Wolski | Ewa Bogucka-PudlisOceń: Abraham Ber Birnbaum