Tadeusz Ciborowski, urodzony 28 października 1885 roku w Pułtusku, był postacią pełną pasji i oddania. Jego życie, które zakończyło się tragicznie w kwietniu 1940 roku w obozie Soldau (KL), było nie tylko świadectwem jego głębokiej wiary, ale także pasji do pszczelarstwa.
Jako polski ksiądz rzymskokatolicki, Ciborowski nie tylko pełnił swoją duchową misję, ale również angażował się w pracę, która łączyła tradycję z naturą, prowadząc działalność pszczelarską. Jego życie jest przykładem poświęcenia dla innych i pasji, która w nim tliła.
Życiorys
Tadeusz Ciborowski przyszedł na świat w rodzinie Jana Ciborowskiego oraz Walerii z Wesołowskich. Po zakończeniu nauki w gimnazjum z siedzibą w Łomży, wstąpił do seminarium duchownego w Sejnach. Tam, 8 listopada 1908 roku, przyjął święcenia kapłańskie. Od tego momentu, aż do listopada 1908 roku pełnił rolę wikariusza w Nowogrodzie. W kolejnych latach, we wrześniu 1910 roku, został przeniesiony do parafii w Miastkowie, a następnie od 30 sierpnia 1911 do 20 grudnia 1914 roku, miał okazję pracować w Grajewie.
Po tym okresie, powierzono mu misję administratora parafii w Bakałarzewie, gdzie w październiku 1918 roku objął probostwo. W czerwcu 1924 roku został proboszczem w Adamowiczach, a następnie w październiku 1933 roku przeniesiono go do parafii w Małym Płocku. Jego praca duszpasterska została doceniona w 1939 roku, kiedy to uzyskał tytuł honorowego kanonika kolegiaty sejneńskiej.
Jednak jego życie naznaczone było tragedią. W trakcie operacji Tannenberg został aresztowany przez Niemców 11 września 1939 roku. Po aresztowaniu, trafił do obozu w Springborn, usytuowanym w klasztorze franciszkańskim w Stoczku Klasztornym. W grudniu 1939 roku, z kolei został przetransportowany do obozu w Hohenbruch, w pobliżu Królewca, a w marcu 1940 roku przewieziony do KL Soldau w Działdowie, gdzie, najprawdopodobniej, miesiąc później stracił życie.
Tadeusz Ciborowski był także znanym pszczelarzem, który pasjonował się profesjonalnym pszczelarstwem oraz jedwabnictwem. W Bakałarzewie założył własną pasiekę i w ramach swoich badań udoskonalił konstrukcję ula typu warszawskiego. Napisał również publikacje na ten temat. Współpracował z różnymi redakcjami czasopism branżowych, a jego artykuły oraz felietony były chętnie publikowane w takich pismach jak: „Bartnika postępowego”, „Bartnika Wielkopolskiego”, „Przewodnika Gospodarskiego”, „Pszczelarza Polskiego” oraz „Rolnika”.
Publikacje
W dorobku Tadeusza Ciborowskiego znajduje się wiele istotnych publikacji, które odzwierciedlają jego pasję i wiedzę w dziedzinie pszczelarstwa oraz innych istotnych tematów. Poniżej przedstawiono najważniejsze z nich:
- „Pszczoły” (1927),
- „Praca w Pasiece” (1927),
- „Jak hodować pszczoły, by dawały dużo miodu” (1931),
- „Na Dzień Zaduszny” (1931),
- „Ul warszawski drewniany i słomiany z zaopatrzeniem” (1934),
- „Nabożeństwo pokutne na Dni Krzyżowe” (1932).
Przypisy
- Historia pszczelarstwa. Wojewódzki Związek Pszczelarzy w Warszawie
- Tadeusz Ciborowski (1885–1940). Grajewiak.pl
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Tadeusz Dembowski (lekarz) | Stefan Nasfeter | Edward Jarociński | Eugeniusz Piotrowski (garncarz)Oceń: Tadeusz Ciborowski