Eugeniusz Piotrowski, ur. 31 grudnia 1908 roku w Pułtusku, to znana postać w polskiej kulturze ludowej. Zmarł 18 sierpnia 1983 roku, ale jego dziedzictwo artystyczne trwa nadal.
Był on garncarzem, który specjalizował się w ceramice typowej dla regionu Kurpiów Białych. Jego prace wyróżniały się unikalnym stylem, który oddawał lokalne tradycje i zwyczaje, co czyniło jego dzieła niezwykle cennymi dla kultury ludowej.
W uznaniu jego talentu i wkładu w rozwój sztuki ludowej, Eugeniusz Piotrowski został laureatem prestiżowej Nagrody Kolberga, co stanowi potwierdzenie jego znaczenia w polskiej sztuce ludowej.
Życiorys
Eugeniusz Piotrowski spędził swoje życie w bliskim związku z rodzinnym Pułtuskiem, skąd pochodził. Jego korzenie sięgają rodziny garncarskiej, co skłoniło go do rozpoczęcia pracy w tym fachu już w wieku 16 lat. W wieku 25 lat otworzył własny warsztat, który stał się jego miejscem twórczej ekspresji. W 1949 roku dołączył do Spółdzielni „Kurpiowski Przemysł Ludowy” w Pniewie, a od 1956 roku prowadził działalność w Pułtusku. Dołączenie do spółdzielni było kluczowe, ponieważ zapewniło mu rynek zbytu na jego ceramikę. Jednak musiał dostosować swoje metody produkcji do wymogów technologicznych spółdzielni, co wpłynęło także na styl jego zdobnictwa. Pracując na rzecz reaktywacji tradycyjnych form garncarskich z Wyszkowa i Pułtuska, inspirował się wzorami z XIX wieku.
Piotrowski specjalizował się w wytwarzaniu ceramiki pobiałkowanej, rytowanej oraz zdobionej ornamentalnymi motywami geometrycznymi i roślinnymi. W jego twórczości można znaleźć typowe dla Puszczy Białej dzbanki polewane, tzw. „buńki”, miski i talerze dekoracyjne. Jego zaangażowanie w ceramikę nie kończyło się na naczyniach; lepił również figury, w szczególności przedstawienia garncarzy przy pracy, szopki oraz muzykantów. Był jednym z pionierów garncarstwa w Pułtusku, a jego prace zaczęły być wystawiane na targach sztuki ludowej już od 1949 roku.
W 1955 roku zaprezentował swoją ceramikę na wystawie w Warszawie, a trzy lata później jego prace można było zobaczyć na wystawie objazdowej „Sztuka ludowa na Mazowszu” w miastach takich jak Łódź, Piotrków Trybunalski i Łowicz. Uczestniczył także w licznych wystawach ogólnopolskich, m.in. w Zachęcie podczas ekspozycji „Kultura artystyczna wsi mazowieckiej” w 1962 roku, a także na wystawach w Pułtusku (1960, 1964), Toruniu (1976, 1978) oraz Płocku (1978). Prace Piotrowskiego można znaleźć w wielu muzeach, takich jak Muzeum Regionalne w Pułtusku, Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, Muzeum Etnograficzne w Krakowie, Muzeum Etnograficzne w Toruniu, Muzeum Mazowieckie w Płocku oraz Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie.
Przez wiele lat był także nauczycielem garncarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie zgromadził wokół siebie grupę młodych adeptów tej sztuki. Jego dorobek artystyczny został doceniony wieloma nagrodami, w tym Nagrodą im. Oskara Kolberga w 1981 roku, Złotym Krzyżem Zasługi w 1974 roku oraz wpisem do „Złotej Księgi Zasłużonych dla województwa warszawskiego”. Dodatkowo, w 1954 roku uhonorowano go I nagrodą na I Ogólnopolskiej Wystawie Ceramiki we Wrocławiu oraz I nagrodą w Konkursie Garncarstwa Ludowego województwa warszawskiego w Płocku w 1975 roku, a także wieloma innymi wyróżnieniami przyznawanymi przez Ministerstwo Kultury i Sztuki za jego twórczość.
Przypisy
- MarianM. Pokropek, Eugeniusz Piotrowski – laureat Nagrody Kolberga 1981 [online], www.nagrodakolberg.pl [dostęp 28.09.2023 r.]
- Spółdzielnia Pracy Rękodzieła Ludowego i Artystycznego „Twórczość Kurpiowska” w Pułtusku [online].
- BernardB. Kielak, Kurpiowscy laureaci Nagrody im. Oskara Kolberga, „Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego”, 8, 1994, s. 297.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Tadeusz Ciborowski | Tadeusz Dembowski (lekarz) | Stefan Nasfeter | Edward JarocińskiOceń: Eugeniusz Piotrowski (garncarz)