Edmund Zalewski

---

Życiorys

Edmund Zalewski przyszedł na świat w pułtuskiej rodzinie mieszczan, której głowa, Andrzej, żył w latach 1837–1908, a jego żona, Ludwika z Henrykowskich, w latach 1848–1907. W młodości uczęszczał do Szkoły Wawelberga oraz do Rotwanda w Warszawie, gdzie rozpoczął swoje artystyczne przygotowania. Jego studia malarskie kontynuował w ponadczasowych miastach Europy, takich jak Warszawa, Paryż i Moskwa, co wzbogaciło jego warsztat twórczy.

W czasie I wojny światowej aktywnie włączył się w działalność ruchu spółdzielczego, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy społeczne. Był członkiem PPS–Frakcji Rewolucyjnej, a następnie przeszedł do PSL „Wyzwolenie”. Od roku 1931 przynależał do Stronnictwa Ludowego, a od 1949 do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (ZSL). W trudnych czasach wojny, od 1942, był również częścią Batalionów Chłopskich, co podkreśla jego patriotyczną postawę.

W latach 1944–1947 Edmund Zalewski pełnił rolę posła w Krajowej Radzie Narodowej. W krótkim okresie od 31 grudnia 1944 do 2 maja 1945 sprawował urząd ministra sprawiedliwości, a następnie, do 28 czerwca 1945, minsitra kultury i sztuki w rządzie Edwarda Osóbki-Morawskiego. Później, od 1945 do 1948, reprezentował Polskę jako poseł w Bułgarii.

Edmund Zalewski odszedł z tego świata, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 315-3-3, gdzie do dziś można oddać mu cześć.

Odznaczenia

Edmund Zalewski został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które podkreślają jego wkład w historię i rozwój kraju. Oto niektóre z jego nagród:

• medal za Warszawę 1939–1945, przyznany 17 stycznia 1946 roku,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 23 lutego 1955 roku,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Narodowego Zasługi, otrzymany w Bułgarii w 1946 roku.

---

Oceń: Edmund Zalewski

---